Πρώτη φορά διάβασα για την ύπαρξη του Ξωτικού των Χριστουγέννων στην ανάρτηση του Ανθομέλι. Μετά το έψαξα λίγο παραπάνω και είδα όσα είχε κάνει η Ελπίδα, στο Two Boys and Hope! E, εντάξει! Εκεί το ερωτεύτηκα! Το στήσιμο που είχε κάνει για την φωτογράφιση και το πρωινό που είχε ετοιμάσει για τον μικρό Νικόλα, έκαναν κάτι μέσα μου να σκιρτήσει! Μα καλά που ζούσα εγώ τόσο καιρό και δεν το είχα πάρει μυρουδιά; Πάει τσάμπα λέω πως είμαι βοηθός του Άη Βασίλη και ξωτικό των Χριστουγέννων...

Έτσι, αποφάσισα πως ο κύριος Ξωτικούλης θα έκανε φέτος μια επίσκεψη και στο δικό μας σπίτι άμεσα! (Είμαι πολύ αποφασιστική όταν το θέλω!) Έπρεπε απλά να βρω ένα τρόπο να τον εντάξω μέσα σε όλα αυτά τα θεοπάλαβα που κάνω στα παιδιά μου για τα Χριστούγεννα. Αν και είχα μόνο μία βδομάδα καιρό, νομίζω πως το οργάνωσα μια χαρά! Καλά δεν ήταν και υπερπαραγωγή σαν της Ελπίδας, αλλά τα παιδιά ξετρελάθηκαν!!!


Άρχισα λοιπόν, δειλά δειλά να πλέκω το παραμύθι και να καλλιεργώ το κλίμα! Η επίσκεψη του θα γινόταν την πρώτη νύχτα που θα είχαμε στολίσει το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας! Η Νεράιδα μας, επειδή ο Άγιος Βασίλης την είχε φορτώσει με πολλές αρμοδιότητες και δεν προλάβαινε να τα ελέγχει όλα, θα έφερνε έναν βοηθό. Κάποιο από τα Ξωτικά, για να δίνει αναφορά στον Άγιο Βασίλη για το αν είμαστε καλά παιδιά ή όχι και να μας προσέχει! Εμείς θα πρέπει να φιλοξενήσουμε τον κύριο Ξωτικούλη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Θα ήμασταν όμως και υπεύθυνοι να τον προσέχουμε γιατί ο κύριος Ξωτικούλης αποδείχτηκε πολύ σκανταλιάρης!!!


Αφού λοιπόν στολίσαμε το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο μας, με τύμπανα και μουσικές, και μόλις έφυγε και ο τελευταίος καλεσμένος, έπιασα δουλειά! Έστησα ένα πλάνο... για το Ξωτικό! Επειδή ήθελα να το πάρουν τα παιδιά με καλό μάτι, ο κύριος Ξωτικούλης ετοίμασε στα παιδιά ένα Χριστουγεννιάτικο πρωινό, τους έφερε δώρα, ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι και μία μπότα για να την κατασκευάσουν μόνα τους και περίμενε υπομονετικά τα μικρά να ξυπνήσουν! Όλα αυτά τα συνόδευε ένα γράμμα από τον Άγιο Βασίλη, που έκανες τις απαραίτητες συστάσεις και έδινε εξηγήσεις!


Οι λήψεις των φωτογραφιών είναι νυχτερινές, μεταμεσονύχτιες θα έλεγα, και χωρίς τα ροφήματα και το πρωινό! Ήμουν πολύ κομμάτια από το Χριστουγεννιάτικο πάρτι που είχε προηγηθεί και στις 3 τα ξημερώματα έκανα ότι καλύτερο μπορούσα! Ευτυχώς δηλαδή, γιατί το πρωί, όταν σηκώθηκαν τα παιδιά και τα είδαν ... δεν πρόλαβα από την νύστα μου, ούτε τη φωτογραφική στο χέρι να πιάσω!


Εννοείται πως μόλις ξύπνησαν και είδαν το Ξωτικό, χοροπηδούσαν από την χαρά τους! Το αγάπησαν τόσο πολύ, ώστε εκείνη τη μέρα, το πήραμε μαζί μας σε μια μικρή εκδρομή που είχαμε να πάμε. Την επόμενη μέρα το πήραν στο σχολείο να το δείξουν στους φίλους τους... και από ότι μου είπαν ξετρελάθηκαν και οι φίλοι τους!!! Γενικά, ότι και αν κάνουμε το έχουμε μαζί μας, για να το προσέχουμε και να μας προσέχει!


 Εννοείται πως κάθε βράδυ το παίρνουν μαζί στο δωμάτιο τους. Έχει τη θέση του, δίπλα από τις αγαπημένες κούκλες της μικρής μου Νεράιδας!


 Όμως αυτό είναι τόσο σκανταλιάρικο, που κάθε νύχτα που πάει να δώσει αναφορά στο αφεντικό του (τον Άγιο Βασίλη ντε!), κάνει και από μια μικρή σκανταλιά!!! Συνήθως δεν ξαναγυρνάει στη θέση του και έτσι ψάχνουμε στο σπίτι στα πιο απίθανα σημεία να το βρούμε! Την ιδέα την πήρα από την Νίκη του Mommy Wiki, που έχει κάνει ένα εξαιρετικό πλάνο! Πάει στα ντραμς του Κωνσταντίνου (Όποιος έρχεται σε αυτό το σπίτι έχει μια αδυναμία στα ντραμς).


Μερικές φορές κρύβεται στο καλάθι που έχουμε κάτω από το δέντρο!


Ενώ, αγαπημένο του μέρος είναι ο πάγκος της κουζίνας!


Άλλες φορές πάλι, μας κρύβει διάφορα πράγματα και ψάχνουμε ώρες να τα βρούμε... Γενικά, το όλο θέμα έχει γίνει διαδραστικό και τα παιδιά το καταδιασκεδάζουν!

Ο κύριος Ξωτικούλης έφερε πολύ γέλιο και παιχνίδι στο σπίτι μας, και σίγουρα όταν γυρίσει στο αφεντικό του θα μας λείψει!
Κάλη, Ελπίδα και Νίκη, σας ευχαριστώ από καρδιάς που μου τον γνωρίσατε!!!

And so the story goes...
Clelia!

Υ,Γ. Μόλις είδα ότι το ξωτικό επισκέφτηκε την Ελπίδα και φέτος! Δείτε τι έκανε εδώ.