Πρωτοχρονιάτικος χαμός!

Όταν σκέφτομαι πως περάσαμε τις γιορτές... μια γλυκιά αίσθηση με πλημμυρίζει! Όμως η πιο αγαπημένη μου οικογενειακή μάζωξη είναι αυτή που κάνουμε την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς!
Παραδοσιακά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αλλάζουμε χρόνο στα λατρεμένα που πεθερικά, όπου γίνεται το έλα να δεις!

Φέτος λοιπόν, μόλις φτάσαμε, μας περίμενε μία μικρή έκπληξη! Ο βενιαμίν της παρέας ντυμένος σε πρωτοχρονιάτικο mood!

Μα δεν είναι γλύκας;

Η πεθερούλα είχε στρώσει το εορταστικό τραπέζι, και κάθε μια νύφη (και γαμπρός), είχε φέρει το κατιτίς της! Αυτό το κάνουμε κάθε χρόνο, δηλαδή μοιράζουμε κάπως το βάρος του μαγειρέματος μπας και ξαλαφρώσουμε λίγο την οικοδέσποινα, η οποία θα χρειαστεί έξτρα βοήθεια για να συνεφέρει το βομβαρδισμένο σπίτι που θα αφήσουμε φεύγοντας.

Μέχρι να σερβιριστεί το φαγητό, μεγάλα και μικρά παιδιά, βρίσκουν την ευκαιρία να παίξουν λίγο! Εννοείται ότι όλοι κάνουμε την απαραίτητη κερκίδα και σε όλο το σπίτι ακούγονται συνθήματα και γέλια!!!

Θα φάτε την σκόνη μας!

Το φαγητό σερβίρεται στις επίσημες πιατέλες!  Πάντα κάνουμε την υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο! (14 άτομα τρώγαμε δύο μέρες από αυτά και πάλι περίσσεψαν!!!) Το γιορτινό μας τραπέζι είχε χίλια δυο καλούδια!
Καραμελωμένο χοιρινό μπούτι με δαμάσκηνα και πατάτες, μεθυσμένη τηγανιά, κανελόνια, κοτόπουλο με κάρυ και πορτοκάλι, Το ένα πιο νόστιμο από το άλλο! (Θα ακολουθήσουν σύντομα οι συνταγές). Ελπίζω να μην φορολογούνται τα Χριστουγεννιάτικα τραπέζια, γιατί αλλιώς την βάψαμε!

ΟΜG!

Μόλις τελείωσαμε το φαγητό, για να ηρεμήσουν λίγο τα μικρά Δρακάκια, η γιαγιά τους έδωσε τα δώρα. Εννοείται πως για τα 3 μεγάλα αγόρια, ήταν ακριβώς τα ίδια δώρα, για να μην έχουμε κλάματα και οδυρμούς! Αυτή τη φορά τα χελωνονιτζάκια είχα την τιμητική τους!

Κάνουμε μια σούζα;

Αφού χαρήκαν με τα δώρα της γιαγιάς, σειρά είχε ο Άγιος Βασίλης που φέτος, με τη νέα του στολή, έκανε πάταγο!!! Πάρκαρε το έλκηθρο στην ταράτσα και μας χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας, οπότε μπήκε μέσα σαν κύριος!

Προσέξτε τον φορτωμένο σάκο!

Τα παιδιά, διστακτικά στην αρχή, κάποια στιγμή το πήραν απόφαση και άρχισαν να τον πλησιάζουν! Εκτός από τη Νεράιδα μου και τα δύο μικράκια μας, που πλάνταξαν στο κλάμα! Δεν ήθελαν να πάνε κοντά του με τίποτα! Από μακριά και αγαπημένοι! Τα αγόρια όμως γρήγορα εξοικειώθηκαν! Μέχρι και βόλτα με το έλκηθρο του ζήτησαν στο τέλος τα αθεόφοβα!

Για να δω... ποιος ήταν καλό παιδί φέτος;

Ο Αη Βασίλης, γλυκός και τρυφερός μαζί τους, έψαξε λίγο τα δώρα του...

και τα τελικά όλα τα παιδάκια πήραν κάτι! (Ναι ναι και εγώ! Καλά δεν καταλάβατε διαφορά στην ποιότητα φωτογραφίας: Σας το είχα πει ... όποιος πιστεύει πάντα παίρνει δώρο!) Σειρά έχουν οι αναμνηστικές φωτογραφίες... (Ε μα τέτοιο δώρο να μην το αξιοποιήσω:)

με όλα τα παιδάκια... μικρά και μεγάλα!

Η Νεφελίτσα μέχρι τέλους δεν ήθελε να πλησιάσει!

Έδωσε τις απαραίτητες συμβουλές στα παιδιά! (Αυτή τη φορά ευτυχώς δεν μας "έσυρε" τίποτα). Επιβράβευσε την προσπάθεια της Νεφέλης με τις φακές και τα πράσινα λαχανικά και δυστυχώς έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού! Στο καλό Αη Βασίλη! Θα σε περιμένουμε πάλι του χρόνου!!!

Προσέξτε τον άδειο σάκο του! χιχι!!!

Με αυτά και με εκείνα η ώρα είχε περάσει! 12 παρά 10 βγάλαμε το γλυκό, αλλά δεν έχω φωτογραφίες γιατί λίγο το κρασί, λίγο ο Άγιος, λίγο που η μηχανή ήταν καινούρια... ξεχάστηκα, άνθρωπος είμαι και εγώ!

Με την αλλαγή του χρόνου, και με το γλυκό στο στόμα, κόψαμε την Βασιλόπιτα!

Ε, Βασίλη κάνε τα μαγικά σου... ξέρεις εσύ!

Την σταυρώσαμε, την γυρίσαμε, ταραμ ταραμ ταράμ ... και το φλουρί πέφτει στην μικρή μου Νεράιδα! Όχι, δεν το κανόνισε ο μπαμπάς της! Να είσαι καλότυχη καρδούλα μου!!!
(Ευτυχώς που έπεσε σε μικρό παιδάκι και ακόμα καλύτερα στην κόρη μου, γιατί αλλιώς ποιος με άκουγε! Κάθε χρόνο αν δεν πέσει σε μένα κάνω μεγάλο χαμό! Για να πάει καλά η χρονιά ντε... και μαντέψτε... δεν πέφτει ποτέ σε μένα! Μόνο για τα μικρά δίνω τη σειρά μου!)

Στη συνέχεια η τυχερή της βραδιάς μαζί με τη γιαγιά της, έσπασαν το ρόδι και έκαναν ποδαρικό, για να είναι καλότυχο το Κοκκινόσπιτο!

Σειρά είχε ο χαρτοπόλεμος!

Και όπως ήταν φυσικό, έγινε ο σχετικός χαμός! Παίξαμε, χορέψαμε, τραγουδήσαμε...

Με το παιχνίδι και το σαματά φύγαμε στις 2,30 τα ξημερώματα! Και δυστυχώς, εμείς είχαμε και συνέχεια, αφού έπρεπε να στήσουμε όλο το σκηνικό για την επίσκεψη του Αη Βασίλη στο δικό μας σπιτικό.

Οπότε επιστρέψαμε και πιάσαμε δουλειά! Βάλαμε γάλα και κουραμπιέδες για τον Αη Βασίλη, καρότα (ψιλοκομμένα από την κατάψυξη, γιατί η μαμά πετούσε τον αετό και ξέχασε να πάρει) και κάστανα για τον Ρούντολφ!

Στις 3.30 πήγαν τα γλυκούτσικά μου για ύπνο, οπότε με τον μπαμπά τους τρέχαμε και δεν φτάναμε!
Έτσι, ήρθε ο Άη Βασίλης και μας άφησε πατημασιές χιονιού,

Προσθήκη λεζάντας

έβαλε τα δώρα κάτω από το δέντρο και έβγαλε μια τελευταία φωτογραφία τον κ. Ξωτικούλη αφού θα τον έπαιρνε μαζί του, πίσω στον Βόρειο Πόλο!

Αντίο κ. Ξωτικούλη! Θα σε περιμένουμε και του χρόνου!

Ήπιε το γάλα και έφαγε όλα όσα του βάλαμε, αλλά επειδή τα πιατάκια μας του άρεσαν, πήρε ένα μαζί του για ενθύμιο!  (Στις 4.00 το πρωί κουτουλούσα από τη νύστα και αφού ντερλίκωσα τους κουραμπιέδες, σαν καλή νοικοκυρά που είμαι, πήγα και έβαλα το πιάτο στο πλυντήριο πιάτων. Το άλλο πρωί που με ρωτούσαν τα μικρά τι απέγινε το δεύτερο πιάτο, στραβωκατάπια μεν, μουντζώθηκα δε, αλλά μη μπορώντας να κάνω κάτι άλλο, τους είπα ότι μάλλον θα το πήρε μαζί του!)

Το πρωί τα παιδιά μας, μας ξύπνησαν με γέλια και χαρές... ο Αη Βασίλης τους έκανε την χάρη και τους έφερε ότι είχαν ζητήσει στο γράμμα!

Ο μπαμπάς έπιασε αμέσως δουλειά... ξεκίνησε να μοντάρει το κάστρο και τον παιδικό σταθμό!


Βέβαια στο ενδιάμεσο, μιλούσε στα τηλέφωνα... αφού λόγω γιορτής είχε την τιμητική του! Πήρε και η μαμά τις σχετικές αποφάσεις για τη νέα χρονιά, έτσι για να μας βρίσκονται!

Μετά από πολύ κόπο, βάσανα και ατελείωτα τηλεφωνήματα, (ούτε υπουργείο να ήμασταν) το κάστρο και ο παιδικό σταθμός χτίστηκαν!

Ώρα για παιχνίδι!

Και κάπως έτσι πέρασε για εμάς η πρώτη μέρα του χρόνου! Με παιχνίδι... πολύ παιχνίδι! (και τηλέφωνο ... πολύ τηλέφωνο).

Οπότε όσοι φίλοι αναρωτιέστε , γιατί κάθε χρόνο κάνουμε ακριβώς τα ίδια, και πάμε Παραμονή Πρωτοχρονιάς στα πεθερικά... είναι γιατί απλά περνάμε τέλεια εκεί! Και δεν το αλλάζουμε με τίποτα!

Επίσης όσοι και πάλι αναρωτιέστε, γιατί δεν κανονίζουμε ποτέ κάτι για την πρώτη μέρα του χρόνου, είναι επειδή αφενός σερνόμαστε από το ξενύχτι, αφετέρου γιατί από τα παιχνίδια δεν προλαβαίνουμε! Είναι η μέρα που ξαναγινόμαστε και εμείς παιδιά!

Καλή χρονιά σε όλους! Και του χρόνου να είμαστε γεροί να ξανακάνουμε τον σχετικό χαμό!!!

Clelia!