Ο νόμος του Μέρφυ!

Η' αλλιώς όταν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει! Αλλά ακόμα και αν πιστεύεις ότι όλα θα πάνε καλά, τότε προφανώς παρέλειψες να κοιτάξεις κάτι!

Δεν μπορεί, όλοι θα το έχετε παρατηρήσει! Όσες φορές σχεδιάζετε να κάνετε κάτι μόνοι σας, σαν ζευγάρι και να αφήσετε τα παιδιά σε γιαγιάδες, νταντάδες κλπ... πάντα μα πάντα, στο τέλος κάτι στραβώνει!

Παράδειγμα #1

Πριν 3 χρόνια, από τις ελάχιστες φορές που αποφασίζεις να αφήσεις τα παιδιά! (για να ακριβολογούμε, και που αποφασίζουν οι άλλοι να στα κρατήσουν) Βγαίνεις, τρως, πίνεις και γενικά περνάς τέλεια! (Σπάνιο, γιατί όταν βγαίνεις μια στις χίλιες, έχεις πολλές απαιτήσεις από την έξοδό σου και το ένα σου βρωμάει το άλλο σου ξινίζει...) Ως εδώ λοιπόν όλα καλά! Γυρνάς σπίτι, πέφτεις να κοιμηθείς γρήγορα γρήγορα, γιατί ξέρεις ότι τα βλαστάρια σου θα σηκωθούν την προκαθορισμένη τους ώρα (δηλαδή αξημέρωτα).

Έλα όμως που δεν σου κολλάει ύπνος και στριφογυρίζεις σαν το αρνί στη σούβλα! Όχι καλέ, μόνο εσύ στριφογυρνάς... Ο γλυκούλης husband βρίσκεται στο δέκατο πέμπτο όνειρο... Κάτι δεν σου πάει... και σίγουρα δεν οφείλεται στην τρίτη βότκα που ήπιες! Ξαφνικά, τρως μια φλασιά, σηκώνεσαι πιάνεις την μικρή, και βλέπεις ότι ψήνεται στον πυρετό! Σηκώνεις το παιδί, του βάζεις θερμόμετρο 39,7! Τα παίζεις, τσιρίζεις (ναι ναι είμαι τέρας ψυχραιμίας)... δίνεις και ένα algofren γιατί θέλεις άμεσα αποτελέσματα!!!

Από την μια βρίζεις την τύχη σου και από την άλλη ευχαριστείς το αρχέγονο ένστικτο της μάνας, που δεν σε άφηνε να κοιμηθείς! Την άλλη μέρα πας στο γιατρό γιατί ο πυρετός επιμένει, είσαι βέβαια σαν βαμπίρ από την αϋπνία, αλλά ποιος νοιάζεται, και παίρνεις την διάγνωση! Ωτίτιδα! Μάλιστα... άντε βρε, σε καλή μεριά!


Παράδειγμα #2

Ένας χρόνος μετά! Δεύτερη προσπάθεια για να βγεις με τον καλό σου σαν ζευγάρι!!! Εντάξει ... είπαμε είμαστε αισιόδοξοι! Τα έχεις δρομολογήσει όοοολα, έχεις τσεκάρει την θερμοκρασία του παιδιού 40 φορές και έχεις και το panadol στην πρώτη γραμμή γιατί ... ποτέ δεν ξέρεις (ή μάλλον τώρα ξέρεις) και ετοιμάζεσαι! Ντύνεσαι, βάφεσαι, σινιάρεσαι, κάνεις τον σταυρό σου και φεύγεις!

Περνάς τέλεια, τρως νοστιμότατα φαγητά, γυρνάς σπίτι και πρώτη σου δουλειά είναι να τσεκάρεις την θερμοκρασία των παιδιών! Είναι καλά! Γιούπι !!! Πανηγυρίζεις!!! Ωραία σκέφτεσαι ... θα κοιμηθώ! Αμ δε! Δεν στα είπαν καλά! Ο μικρός Δράκος έχει ανησυχίες... παραμιλάει, σηκώνεται στο κρεβάτι του και κάνει τον χειρότερο ύπνο ever! Μαλώνει με φανταστικούς εχθρούς και ακούς ακατάληπτα ονόματα, που μετά από λίγη ώρα τα συνδυάζεις με τα χελωνονιτζάκια!

Μετά από 2 ώρες πήγαινε έλα στο υπνοδωμάτιο του μικρού, και πάνω που σε έχει πάρει στον καναπέ ένας γλυκός ύπνος, αντιλαμβάνεσαι ότι σε φωνάζει! Τρέχεις αλαφιασμένη αλλά δεν προλαβαίνεις, είναι ήδη αργά! Πας στο δωμάτιο, ανάβεις το φως και ζεις τον χειρότερο ίσως εφιάλτη της μάνας... Το μικρό Δρακάκι είναι μέσα στους εμετούς! Και επειδή το σύμπαν δεν παίζει με αυτά, ο εμετός υπάρχει στην πιτζάμα, στην κουβέρτα, στο σεντόνι, στα μαξιλάρια (και στα δύο) και εννοείται στο αγαπημένο του κουκλάκι! (Με νιώθεις έτσι;) Παίρνεις φόρα και χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο! Βρίζεις θεούς και δαίμονες, αλλά δεν βοηθάει! Στο μεταξύ εννοείται πως τα πεντανόστιμα φαγητά που έτρωγες λίγες ώρες πριν, κάνουν πάρτι στο στομάχι σου!!! Πάντα τέτοια!!!

Παράδειγμα #3

Τρίτη και φαρμακερή φορά αποφασίζεις να ξαναδοκιμάσεις την τύχη σου! (Το πας φιρί φιρί). Όμως έχουνε γνώση οι φύλακες!!! Αυτή την φορά, επειδή τα παιδιά έχουν πλέον μεγαλώσει, αποφασίζεις να κοιμηθούν στα πεθερικά. (Στο πίσω μέρος του μυαλού σου σκέφτεσαι, ότι και αν γίνει εγώ θα κοιμηθώ! Χα! Μη φας έχω γλαρόσουπα!!!). Κανονίζεις λοιπόν να βγεις, ε μην πάει και τσάμπα το ανέλπιστο baby sitting που σου ήρθε σαν μάνα εξ ουρανού! Τα πας στους παππούδες και αμφότερες πλευρές πλέουν σε πελάγη ευτυχίας! Οι παππούδες που θα έχουν τα μικρά επειδή τους έλειψαν, τα μικρά επειδή στους παππούδες θα κάνουν ότι θέλουν και εσύ που σκέφτεσαι επιτέλους φτου ξελευθερία!
Οκ! Ετοιμάζεσαι, βγαίνεις, διαδικασία γνωστή! Τα πίνεις τα κρασάκια σου! (Σχέση πάθους με το καλό κρασί). Είπαμε κοιμούνται αλλού!!! Γυρνάς σπίτι στο τσακίρ κέφι! Πέφτεις και ταβλιάζεσαι...

Πρωί πρωί σε παίρνει τηλέφωνο η κουνιαδούλα σου! Ναι, αυτή η γνωστή που μένει κάτω ακριβώς από τα πεθερικά και που γενικά δεν ξυπνάει ποτέ στις 8 το πρωί! Κοιτάς το ρολόι αλλά δεν σκιάζεσαι (και απορώ τώρα που το σκέφτομαι γιατί; δεν έμαθες μετά από τόσα;). Σου μιλάει γλυκά και άνετα (εντάξει πάντα έτσι σου μιλάει, μην το μεγαλοποιούμε τώρα), αλλά κάτι δεν σου αρέσει! Είναι που είσαι με την τσίμπλα στο μάτι, είναι που δεν έχεις πιει καφέ...πάντως κάτι δεν σου αρέσει!

Και μετά αργά αργά και βασανιστικά, στο ξεφουρνίζει! Η πεθερούλα σου από χθες το βράδυ είναι στο νοσοκομείο! Σπαστική κολλίτιδα! Μπαμ! (την ξέκαναν τα τερατάκια την γυναικούλα!) Τα μαζεύεις άρον άρον! Ξυπνάς και τον husband, στο κάτω κάτω της γραφής μάνα του είναι...  και τρέχεις και δεν φτάνεις! Πάει η τσίμπλα, πάει και ο καφές! Έχεις όμως την ωραία ζάλη του κρασιού! Τουλάχιστον αυτή την φορά μία πρόοδο την έκανες... κοιμήθηκες λιγάκι! Να είναι καλά η κουνιαδούλα που την πέρασε όλη νύχτα στο πόδι!

Όσοι πιστεύετε ότι όλα τα παραπάνω είναι φανταστικά γεγονότα, σας λέω κατηγορηματικά πώς έχουν συμβεί ένα προς ένα! Και επειδή δεν θέλω να μάθω τι μου επιφυλάσσει η καλή μου τύχη την επόμενη φορά, και δεν θέλω να ξεκάνω και κανέναν άλλον άνθρωπο, ένα έχω να πω! Εντάξει σύμπαν σε μάθαμε! Ι've got the messege! Δεν θα ξανά βγω έξω... Ίσως κάνω μια απόπειρα, σε καμιά δεκαπενταριά χρόνια, όταν τα παιδάκια μου φύγουν από το σπίτι... και πάλι βλέπουμε!

Love
Clelia!