Ο Μάρτης, τα χελιδόνια και η Νεράιδα της Άνοιξης!

Λατρεύω τα έθιμα και τις παραδόσεις! Πιστεύω πως καθορίζουν μέχρι ενός σημείο ποιοι είμαστε, μας δένουν σαν οικογένεια, σαν λαό, σαν χώρα. Στην δική μου οικογένεια προσπαθώ να τηρήσω όσα έμαθα από την γιαγιά μου και την μαμά μου, και αν είναι δυνατόν να τα διανθίσω λίγο παραπάνω! Στόχος είναι πάντα ένας! Να γεμίσω το βάζω των αναμνήσεων των παιδιών μου όσο μπορώ με πιο πολλές και όμορφες στιγμές! 

Το έθιμο με το βραχιολάκι του Μάρτη λοιπόν, στην δική μου οικογένεια το έχουμε λίγο διαφορετικό!

Μία Μαρτίου φοράμε όλοι το Mάρτη μας, για να μην μας κάψει ο ήλιος! Η δική μας οικογενειακή παράδοση λέει ότι τον φοράμε μέχρι να δούμε χελιδόνια. (Tο αναφέρω γιατί έχω ακούσει διάφορες εκδοχές). Τότε το βγάζουμε από το χέρι μας και το κρεμάμε σε κάποιο δέντρο για να έρθουν τα χελιδόνια, να το πάρουν και να χτίσουν τις φωλιές τους. Τα χελιδόνια για να μας ευχαριστήσουν για την βοήθειά μας, θα επιστρέψουν και θα μας αφήσουν ένα δώρο! Θα μου πείτε τώρα η Νεράιδα της Άνοιξη που κολλάει; Θα σας εξηγήσω αμέσως!

Ο Μάρτης μας πάνω στη γλάστρα!

Την αγάπη μου για τις Νεράιδες σίγουρα την έχετε καταλάβει! Μέχρι στιγμής σας έχω συστήσει τη Νεράιδα των Χριστουγέννων! Αλλά επειδή τα μικρά μου την είχαν αγαπήσει τόσο μα τόσο πολύ, επινόησα και την Νεράιδα της Άνοιξης, τη Νεράιδα του Καλοκαιριού και τη Νεράιδα του Φθινοπώρου! Με αποτέλεσμα κάθε μία από τις τέσσερις εποχές έχει τη δική του Νεράιδα! (Ίσως το παράκανα λιγάκι). Όλες οι Νεράιδες αυτές έχουν ένα και μόνο σκοπό! Να επιβραβεύουν τα παιδιά με ένα μαγικό τρόπο! Έτσι, σε κάποιες κομβικές ημερομηνίες, φροντίζω να εμφανίζονται και να αφήνουν λίγο από την μαγεία τους και από τη Nεραϊδόσκονη που τις περιβάλλει! Η χαρά των μικρών δεν περιγράφετε... τις αγαπούν όλες τόσο πολύ, αλλά περισσότερο από όλες ξεχωρίζουν εκείνη των Χριστουγέννων...

Η Νεράιδα της Άνοιξης, που είναι και το ζητούμενο της ανάρτησης, κάνει την εμφάνισή της τη μέρα που θα βγάλουμε το βραχιολάκι του Μάρτη, συνήθως κάποια από τις τελευταίες μέρες του μήνα! Η βασική της δουλειά είναι να ειδοποιήσει τα χελιδόνια ότι αφήσαμε τα βραχιόλια μας, να τους υποδείξει το σημείο και μετά να τα βοηθήσει με τη μαγική της σκόνη να μας αφήσουν το δώρο μας!

Η μέρα που θα βγάλουμε τον Μάρτη, ιδανικά θα πρέπει να είναι μία μέρα ανοιξιάτικη, φωτεινή και ηλιόλουστη, αλλιώς η Νεράιδα καθόλου δεν θα θέλει να ασχοληθεί με το δώρο μας! (Εξάλλου για όποιον δεν γνωρίζει οι Νεράιδες με βροχή δεν πετάνε! Βρέχονται τα φτερά τους και από το βάρος δεν μπορούν να τα κουνήσουν, όλα εγώ θα σας τα μαθαίνω πια!) 

Φροντίζουμε να είναι πάντα σε εμφανές σημείο!

Διαλέγω προσεχτικά ένα σημείο, σε εξωτερικό χώρο με εύκολη πρόσβαση, για να αφήσουν τα μικρά τον Μάρτη τους! (Συνήθως είναι μία γλάστρα στη βεράντα, ή μία ζαρντινιέρα στην πυλωτή). Μετά παρακαλούμε τη Νεράιδα της Άνοιξης να βοηθήσει τα χελιδονάκια να φτιάξουν τις φωλιές τους και περιμένουμε να μας φέρουν το δώρο μας!

Η αναμονή εκείνη είναι η πιο όμορφη για τα παιδιά! Ελέγχουν κάθε λίγο και λιγάκι αν ήρθε η Νεράιδα, αν πήρανε τα χελιδόνια το Μάρτη, αν τους έφεραν το δώρο! Μια γλυκιά προσμονή γεμάτη γέλια και χαρές...

Μετά από λίγες ώρες ή την επόμενη μέρα, στη θέση όπου είχαμε κρεμάσει τα βραχιόλια μας θα εμφανιστούν τα δωράκια μας!!! Τώρα πως θα βρει η Νεράιδα τον τρόπο να αφήσει το δώρο, χωρίς να την πάρει μυρωδιά κανείς, είναι απορίας άξιο! Γιατί στο σπίτι μας κρατάμε σκοπιές μπας και την πετύχουμε! Το σίγουρο είναι πως πάντα τα καταφέρνει! Ποτέ δεν ήμασταν τυχεροί αρκετά για να τη δούμε, αλλά κάποιες φορές μας άφησε λίγη από τη Νεραϊδόσκονή της!

Εννοείται ότι για τα παιδιά δεν έχει καμία σημασία η αξία του δώρου, το μόνο που μετράει είναι ότι το έφεραν η Νεράιδα και τα χελιδόνια.

Ήρθε το δωράκι μας! Καλά πως ξέρει η Νεράιδα και ψωνίζει από το ίδιο μαγαζί:

 

Η χαρά τους είναι απερίγραπτη!!! (Το ίδιο και η δική μου). Δίνουμε ραντεβού του χρόνου με τα χελιδόνια και σε ένα μήνα περίπου με τη  Νεράιδα, αφού θα μας επισκεφτεί και μέσα στο Πάσχα... τι θα κάνει όμως τότε, θα σας το αποκαλύψω σε άλλη ανάρτηση!

Ξέρω πως μάλλον το παρακάνω με τις Νεράιδες και ο άντρας μου συχνά με μαλώνει για την ευρηματικότητά μου, που έχει συνέπεια ευλαβική! Πιστεύω όμως, πως δυστυχώς τα παιδιά μας καλούνται να ζήσουν σε έναν υπέρμετρα σκληρό κόσμο, με αποτέλεσμα να χάνουν την παιδικότητα και την αθωότητά τους από πολύ νωρίς! Το να κάνουμε κάποια πράγματα σαν γονείς για να ζήσουν λίγο παραπάνω το παιδικό όνειρο και να αποκτήσουν τις ομορφότερες παιδικές αναμνήσεις σίγουρα δεν είναι κακό! Όταν βλέπω εκείνα τα ευτυχισμένα χαμόγελα, την λάμψη και έξαψη στα μάτια των μικρών μου, θέλω να επινοήσω τόσα και άλλα τόσα παραμυθένια πράγματα! Αφήστε που κοντεύω να πιστέψω μέχρι και εγώ ότι υπάρχουν...

Εξάλλου μη νομίζετε, και εγώ από την Ονειροχώρα του Πήτερ Παν το έσκασα και να σας πω ποιο είναι το μότο  μου;

Όσο έχουμε τα νιάτα μένουμε πάντα παιδιά!!!

Ε λοιπόν, δεν θα μεγαλώσω ποτέ!

Clelia