Πάντα ο Μάης ήταν ένας μήνας που με άγχωνε! Ή θα ήταν ο μήνας των εξετάσεων ή ο μήνας του προγραμματισμού και των μεγάλων αποφάσεων! Έτσι πριν από 4 χρόνια, όταν τα παιδιά μου ήταν μόλις 14 μηνών, έπρεπε να επιλέξω τον βρεφονηπιακό σταθμό, στον οποίο θα πήγαιναν τα παιδάκια μου από το Σεπτέμβρη!

Δύσκολη απόφαση, πολύ δύσκολη! Γυρνούσα τους παιδικούς με σκονάκι, πράγματα που μου είχαν πει φίλοι με μεγαλύτερα παιδιά να ρωτήσω, και αισθανόμουν πραγματικά σαν χαμένη! Δεν ήξερα από που να πιαστώ! Δεν ήξερα τι να προσέξω, τι να ρωτήσω, πώς να αποφασίσω! Ευχόμουν μόνο να έκανα την σωστή επιλογή!

Ξεκινήσαμε λοιπόν τον Σεπτέμβρη στο βρεφονηπιακό, σε ένα σούπερ κτίριο, με σούπερ εγκαταστάσεις, με ομιλητικότατες και πάντα διαθέσιμες δασκάλες! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σπαραχτικό κλάμα των παιδιών μου, τα κομμένα μου γόνατα και τη ναυτία που αισθανόμουν όλη μέρα στη δουλειά, εκείνη την πρώτη μέρα! Όμως δεν υπήρχε άλλη λύση! Πραγματικά έσπαγα το κεφάλι μου και δεν μπορούσα να βρω πως θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά! Τα μικρά ξεκίνησαν ενάμιση χρονών ακριβώς και προσπαθούσα από τα λίγα που έλεγαν, να καταλάβω αν περνάνε καλά, αν είναι ευχαριστημένα! Προσπαθούσα να μαντέψω τις λιγοστές ώρες που ήμουν μαζί τους, τι είχε συμβεί και να εξηγήσω συμπεριφορές! Σε γενικές γραμμές ήμουν ευχαριστημένη! Τα παιδιά "φαινόταν" ευχαριστημένα, ήταν πάντα πεντακάθαρα, ταϊσμένα και είχαν αρχίσει να λένε τραγουδάκια! Η ομιλία τους είχε βελτιωθεί σημαντικά! Τι άλλο να ζητήσει μία μαμά; Όμως... κάτι μέσα μου με έτρωγε! Αισθανόμουν ότι τα παιδιά δεν έπαιρναν πολλά πράγματα! Ήταν ένας πολύ καλός παιδικός σταθμός για φύλαξη! Όμως αυτό ήθελα;

Την επόμενη χρονιά, που ήμασταν πλέον 2,5 χρονών και θα πηγαίναμε παιδικό σταθμό, αλλάξαμε σταθμό! Το κτίριο ήταν καλό, αλλά όχι με τις τελευταίες υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις και οι δασκάλες διαφορετικές!  Πάντα εκεί, αλλά διαθέσιμες πρώτα για τα παιδιά μου και ύστερα για μένα και τις αγωνίες μου! Πώς και γιατί τον επέλεξα; Απλά κάτι μου έκανε κλικ! Και τι περίεργο, τα παιδιά μου άνθισαν!!! Κυριολεκτικά!!! Γελούσαν και ήταν ευτυχισμένα! Πραγματικά ευτυχισμένα! Και καθόλου δεν τους ένοιαζε που το σχολείο ήταν πιο μικρό και όχι τέλειο! Αυτά περνούσαν καλά! Κοινωνικοποιήθηκαν πλήρως! Ξεκόλλησαν μεταξύ τους (μόνιμο πρόβλημα των διδύμων που υπόσχομαι να το κάνω σύντομα ανάρτηση) και απέκτησαν φίλους! Ιδιαίτερα η μικρή μου έγινε άλλο παιδί! Χαρούμενο, γελαστό, με χιούμορ και ομιλητικό! Αυτή που δεν της έπαιρνες κουβέντα ξαφνικά έγινε η ψυχή της παρέας!

Για τα επόμενα 3 χρόνια μείναμε στο ίδιο σχολείο, το οποίο αισθάνονται πια σαν το σπίτι τους! Ο μόνιμος καυγάς μας είναι να μην τα παίρνω τόσο νωρίς (3 το μεσημέρι) γιατί τους κόβω το παιχνίδι! Έμαθαν ένα σωρό πράγματα, αλλά δεν θα σταθώ στο κομμάτι της γνώσης! Θα σας μιλήσω για το κομμάτι της ενσυναίσθησης και πώς έκαναν φίλους, μπήκαν σε μία ομάδα, σταμάτησαν να είναι ο ένας δορυφόρος του άλλου, καλλιεργήθηκε η αυτοπεποίθηση τους, μεγάλωσε και ενδυναμώθηκε το αίσθημα ότι μπορούν να τα καταφέρουν! Αναπτύχθηκε η φαντασία τους και γενικά τους δόθηκε χώρος και χρόνος για να δείξουν αβίαστα τα στοιχεία που έχουν μέσα τους, χώρος και χρόνος για παιχνίδι!!! Πολύ παιχνίδι! Ακόμη και όσα μαθαίνουν πάλι μέσα από παιχνίδι τα μαθαίνουν! Για τα ερεθίσματα που παίρνουν και τις αμέτρητες διαφορετικές δραστηριότητες που κάνουν, από το να τους βγάλουν έξω για φαγητό σε εστιατόριο, μέχρι να πάνε να ηχογραφήσουν cd!

Οπότε αν με ρωτούσε κάποιος τώρα αν είμαι ευχαριστημένη θα έλεγα απολύτως! Τώρα που ξέρω τη διαφορά, τώρα που έχω την εμπειρία και μπορώ να ξεχωρίσω κάποια πράγματα, τώρα είμαι απολύτως ευχαριστημένη! Έστειλα δύο μωρά και παίρνω δύο παιδάκια, που έχουν μάθει να στέκονται στα πόδια τους, να διεκδικούν, να δίνουν αλλά και να παίρνουν και το πιο βασικό να πιστεύουν στις δυνάμεις και στον εαυτό τους! Δύο παιδάκια που έχουν φίλους καλούς και τους ζητάνε και εκτός σχολείου, και που είναι τόσο μα τόσο στεναχωρημένα που ο κύκλος αυτός φέτος κλείνει!

Για σένα μανούλα που αγωνίας και ψάχνεις και θέλεις το καλύτερο για τα παιδιά σου, θέλω να πω κάποια πράγματα μέσα από την ταπεινή προσωπική μου εμπειρία! Μην ψάχνεις τις ακριβές τέλειες εγκαταστάσεις, τα υπερσύγχρονα παιχνίδια στην αυλή και τους παιδικούς σταθμούς βιτρίνα! Δε λέω πως δεν μετρούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε μόνο εκεί!

Ψάξε για ανθρώπους αληθινούς που θα είναι εκεί για τα παιδιά σου, και για μια εκπαιδευτική συμπεριφορά που θα υπερασπίζεται την φαντασία του παιδιού σου και το δικαίωμα του στο παιχνίδι! 

Ψάξε για ανθρώπους που τα προβλήματα θα είναι διατεθειμένοι να τα συζητάνε και όχι να τα κρύβουν κάτω από το χαλάκι!

Ψάξε για ανθρώπους που έχουν όρεξη για δουλειά, αγάπη για αυτό που κάνουν και όραμα! Ανθρώπους που η δουλειά τους με τα παιδιά είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας!

Ψάξε για ανθρώπους που θα καταλάβουν το παιδί σου, και θα το βοηθήσουν να αναδείξει τα στοιχεία του χαρακτήρα του, να χτίσει την προσωπικότητα του, να ενδυναμώσει την αυτοπεποίθηση του, να γίνει αυτόνομος άνθρωπος και όχι στρατιωτάκι! Που θα μάθει να λέει τη γνώμη του και δεν θα θέλει να κρυφτεί!

Ψάξε για ανθρώπους που θα αγαπήσουν το παιδί σου και θα το κάνουν να ανθίσει! Ψάξε στο χαμόγελο του παιδιού σου και στα μάτια του! Πώς; Εμπιστεύσου το ένστικτό σου και το παιδί σου! Μην το αφήνεις ποτέ κάπου που δεν είναι ευτυχισμένο, μόνο και μόνο επειδή επειδή έχει τη φήμη του καλού σχολείου! 

Και να σου πω ένα μυστικό! Πλησίασε με αγάπη τις δασκάλες, εμπιστεύσου τες, μη τις κρίνεις διαρκώς, αποδέξου πως δεν θα είσαι εσύ αυτή που κάνει κουμάντο και θα δεις πως θα ανθίσουν και εκείνες απέναντί σου!

Υπήρξα πραγματικά πάρα πολύ τυχερή!!! Και είμαι τόσο ευγνώμων για αυτό! 

Σωσάννα και Αναστασία, αλλά και όλες οι δασκάλες που βρεθήκατε στο δρόμο μας, σας ευχαριστώ από καρδιάς που μεγαλώσατε τα παιδάκια μου καλύτερα και από εμένα!!! Σας ευχαριστώ για όλες τις φορές που τα αγκαλιάσατε ενώ εγώ δεν ήμουν εκεί! Σας ευχαριστώ που τους μάθατε ότι μπορούν! Μπορούν να καταφέρουν τα πάντα αρκεί να το θελήσουν! Και μαζί με αυτά το μάθατε και σε μένα!

Clelia!

Το έχω πει πάρα πολλές φορές... πιο ανοργάνωτος και αναβλητικός άνθρωπος από εμένα δεν πρέπει να υπάρχει! Πάντα αφήνω για αύριο, αυτό που μπορώ να κάνω σήμερα! Έτσι και με την ανάρτηση για τη συμμετοχή μου στο #Secret Bunny2016 και το υπέροχο δώρο που πήρα από τη δική μου μυστική κουνελίτσα!

Η Ζήνα απο το Ef zin , που καθόλου δεν στερείται φαντασίας και δημιουργικότητας, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα διοργανώνει μυστικές ανταλλαγές δώρων. Είναι ένα υπέροχο παιχνίδι, που στόχος του είναι να γνωριστούμε λίγο καλύτερα μεταξύ μας! Κάνει κλήρωση τα ζευγάρια και στέλνει σκονάκια (χαχαχα), κάποιες δηλαδή έξτρα βοηθητικές πληροφορίες, για να ετοιμάσουμε τα δωράκια μας! Από τα Χριστούγεννα ακόμα είχα βρε το παιχνίδι άκρως ενδιαφέρον αλλά δυστυχώς καθότι ήμουν μωρό στην bloggo-σφαιρά δεν είχα προλάβει να δηλώσω συμμετοχή! Το Πάσχα όμως με το που ανακοίνωσε το Secret Bunny 2016, έτρεξα γρήγορα γρήγορα να πάρω μέρος! (Ευτυχώς που δεν με έπιασε για άλλη μια φορά η αναβλητικότητά μου).

Και όσο εγώ σκεφτόμουν τι δώρο θα στείλω εγώ σαν κουνελίτσα, στην υπέροχη Mama goes vintage, μου ήρθε ειδοποιητήριο από το ταχυδρομείο, πως το δικό μου δωράκι είχε φτάσει κιόλας!!! 

Το παρέλαβα και με τρεμάμενα χέρια, χειρότερη και από μικρό παιδί, το άνοιξα!!! Mαγεύτηκα!!!

Η δική μου μυστική μου κουνελίτσα ήταν η Creations with Fantasy και πραγματικά είχε ξεπεράσει κάθε προσδοκία μου!

Από το αμπαλάζ ακόμη, φάνηκε πόσο είχε προσέξει και με πόσο αγάπη είχε ετοιμάσει τα δωράκια μου, τα οποία να σημειώσω πως ερχόταν από την παγωμένη μακρινή Σουηδία! 

Τα άνοιξα με ευλαβική προσοχή και είδα όλα όσα είχε ετοιμάσει με ιδιαίτερη φροντίδα για μένα! να τονίσω ότι όλα ήταν home made! Καταρχήν μου είχε φτιάξει ένα υπέροχο τετράδιο - σημειωματάριο, που απέξω είχε ντύσει με ύφασμα με νεράιδες!  Δεν πρέπει να έχω ξαναπάρει άλλο δώρο που να με εκφράζει τόσο πολύ ! 

Βέβαια μπήκα σε μεγάλους μπελάδες επειδή η κόρη μου το λάτρεψε και δεν το άφηνε από τα χέρια της! Ευτυχώς της υποσχέθηκα πως όταν μεγαλώσει και πάρει το blog της μαμάς (από τώρα το ονειρεύεται) θα πάρει μαζί και το νεραϊδένιο σημειωματάριο! Έπειτα είχε ετοιμάσει ένα πανέμορφο κεντηματάκι , σε κάδρο! Τόσο μικρό και λεπτεπίλεπτο, τόσο ρομαντικό και τόσο ροζ!

Φυσικά από το πακετάκι μου δεν έλειπαν μία εκπληκτική handmade ευχετήρια καρτούλα, και ένα γράμμα λίγο πιο προσωπικό! Η καλή μου Αθανασία είχε σκεφτεί και τα παιδάκια μου ! Μία υπέροχη σουηδική σοκολάτα εξαφανίστηκε αμέσως μετά την αρχική φωτογράφιση!

Πόσο χαρά πήρα! Χαμογελούσα σαν μικρό παιδί! Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου Αθανασία! Για όσες δεν γνωρίζετε το εκπληκτικό Creations with Fantasy, μην παραλείψετε να κάνετε μία επίσκεψη!

Clelia!

Την Κυριακή που μας πέρασε, ήμασταν καλεσμένοι σε ένα παιδικό πάρτυ, το οποίο γινόταν σε ένα πολύ ιδιαίτερο, πρωτότυπο και διαφορετικό μέρος! Στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης!

Φτάσαμε με λίγη καθυστέρηση και με το που παρκάραμε στο ιδιωτικό πάρκινγκ του μουσείου, μείναμε άφωνοι από την ομορφιά του χώρου και ιδιαίτερα του κήπου! Ψηλά δέντρα χάριζαν απλόχερα τη σκιά τους σε μία μεγάλη έκταση, η οποία θύμιζε κάτι από παλιά εποχή! Ο κήπος ταίριαζε απόλυτα με το διώροφο νεοκλασικό οίκημα όπου στεγάζεται το μουσείο.

Τα τραπέζια είχαν στηθεί κάτω από τα δέντρα και ο μπουφές φορτωμένος μας περίμενε σε μία γωνία! Τα παιδιά έπαιζαν το παιχνίδι του κρυμμένου Θησαυρού, από τα αγαπημένα μας παιχνίδια, το οποίο είχαν διοργανώσει οι υπεύθυνοι του μουσείου. Ο ενθουσιασμός των παιδιών ήταν μεγάλος! Μόλις τελείωσε το παιχνίδι, οι υπεύθυνοι μας παρότρυναν να παρακολουθήσουμε την ξενάγηση στο εσωτερικό του μουσείου.

Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες (γονείς- παιδιά) και περάσαμε μία ώρα εκπληκτική, μαθαίνοντας για την νεότερη ιστορία της χώρας μας (Επανάσταση του 1821, Μακεδονικός αγώνας, απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, Βαλκανικοί πόλεμοι, Α' και Β' παγκόσμιοι πόλεμοι), βλέποντας πολύτιμα κειμήλια περασμένων αιώνων. Εγώ, λόγω σπουδών κατά ενθουσιάστηκα, αλλά από ότι είδα άρεσε στους περισσότερους γονείς! Τα παιδιά μας έκαναν μία πιο περιληπτική ξενάγηση και βγήκαν να παίξουν στον κήπο.

Στον προαύλιο χώρο του μουσείου εκτίθενται ελαφρά τεθωρακισμένα οχήματα, μαχητικά αεροπλάνα, τορπίλες που χρησιμοποιούσαν στο παρελθόν οι ένοπλες δυνάμεις. Τα δικά μου παιδιά ενθουσιάστηκαν που τα έβλεπαν από τόσο κοντά και ανέβηκαν σχεδόν σε όλα!

Δοκίμασαν να ανέβουν σε τανκς,

σε τζιπ,

και περιεργάστηκαν για αρκετή ώρα τις τορπίλες!

Το πολεμικό μουσείο είναι το νεότερο μουσείο στην πόλη μας, λειτούργησε το 2000, και κέρδισε σίγουρα μία θέση στην καρδιά μας! Τα εκθέματα του μας μαθαίνουν την πορεία του έθνους μας και της πόλης μας προς την απελευθέρωση! Και τι πιο όμορφο να μάθουν τα παιδιά μας την ιστορία του τόπου μας, μέσα από το παιχνίδι, ακόμα και σε ένα παιδικό πάρτυ! Εμείς σίγουρα θα το ξαναεπισκεφτούμε!

Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Clelia!

Πέρυσι το καλοκαίρι ο τότε 4χρονος γιος μου, αποφάσισε να βγάλει τις βοηθητικές ρόδες από το ποδήλατό του! Σε όλο αυτό το εγχείρημα είχε σύμμαχο και οδηγό τον μπαμπά του και τα μεγαλύτερα φιλαράκια του, που τον εμψύχωναν και τον βοήθησαν όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε! Το εγχείρημα κράτησε 1-2 μέρες! Την δεύτερη μέρα, πήρε το ποδήλατο και έκανε μόνος του, χωρίς καμία βοήθεια, βόλτες! Που ήταν όμως η μαμά;

Η μαμά αν και αισθανόταν πολύ περήφανη, καθόταν σε μια γωνιά, πίσω από ένα θάμνο και παρακολουθούσε τις προσπάθειες! Πονούσε η ψυχή της όταν έβλεπε το παιδάκι της να πέφτει, ήθελε να του φωνάξει...άστο αγάπη μου, είσαι τόσο μικρός ακόμα ... δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν! Μα κρατιόταν! Πόσος φόβος στην ψυχή! Ότι θα πέσει, θα πονέσει, θα χτυπήσει, θα ματώσει... και ήταν ακόμα τόσο μικρός... μόλις τεσσάρων!!!

Και ύστερα η μαμά θυμήθηκε ένα μικρό πεντάχρονο κοριτσάκι, που έβγαζε και αυτό τις βοηθητικές από το ποδήλατο, αλλά δεν μπορούσε να τα καταφέρει! Το θυμάται να πέφτει, να χτυπάει, αλλά να μη το νοιάζει! Να πεισμώνει και να ξαναπροσπαθεί! Και η δική του μαμά έτρεμε και φοβόταν και εκείνη! Και το έδειχνε τόσο πολύ! Αλλά εκείνο θα μάθαινε πάση θυσία ποδήλατο, γιατί έπρεπε να τρέχει γρήγορα στις βόλτες... να μη μένει πίσω μόνο του! Και οι βοηθητικές το κρατούσαν πίσω!

Ο μικρός τα κατάφερε μια χαρά και χωρίς τη συμβολή της μαμάς! Τώρα παραδίδει μαθήματα στην αδερφή του... Τα συναισθήματα της μαμάς είναι πάλι ίδια... Φόβος, αγωνία και ανησυχία... όμως... η μαμά αποφάσισε να μη τα δείχνει! Να είναι αυτή τη φορά παρούσα!

Τα παιδάκια μας μεγαλώνουν και δυστυχώς δεν θα είμαστε πάντα εκεί να τους κρατάμε τη σέλα και να τους σπρώχνουμε το ποδήλατο! Θα βρουν το τρόπο να τα καταφέρουν και να κάνουν το ποδήλατο της ζωής... χωρίς βοηθητικές! Και όταν τα καταφέρουν (γιατί πάντα βρίσκουν τον τρόπο...), ο ρόλος μας θα έχει τελειώσει!

Εμείς θα πρέπει σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, να είμαστε από δίπλα, να τα εμψυχώνουμε και να επικροτούμε την προσπάθειά τους... να μην είμαστε κρυμμένοι πίσω από ένα θάμνο! Να μη κλείνουμε τα μάτια μας, από το φόβο! Να αφήνουμε τους φόβους μας σε μια άκρη και να τα σπρώχνουμε να προσπαθήσουν! Να μην αφήνουμε την αγωνία μας να τα φυλακίζει!!! Να τα βοηθούμε να ανοίξουν τα φτερά τους!!! Να βγούμε μπροστά και να φωνάξουμε με όλη μας τη δύναμη... Είμαι μαζί σου αγάπη μου, το ξέρω πως θα τα καταφέρεις!!! Σε βλέπω και είμαι τόσο περήφανη!!! Περήφανη γιατί το πίστεψες εσύ πρώτος ότι μπορείς! Και όταν πιστεύουμε σε κάτι,  πάντα μα πάντα καταφέρνουμε να πετύχουμε τον στόχο μας! Ακόμα και όταν πέσουμε, πρέπει να βρούμε το κουράγιο να ξανασηκωθούμε και να προσπαθήσουμε πάλι από την αρχή!

Αυτό το  σαββατοκύριακο που ήρθε η σειρά της μικρής να βγάλει της βοηθητικές, δεν ήμουν πίσω από τον θάμνο! Έτρεξα με τη μηχανή στο χέρι και φώναζα με όλη τη δύναμη μου για να την ενθαρρύνω!!! Και μπορεί να μην τα κατάφερε ακόμα, αλλά η μαμά της, ο μπαμπάς της και ο αδερφός της θα είναι εκεί να την ενθαρρύνουν... και είμαι σίγουρη πως σε λίγες μέρες θα καταφέρει να κάνει και αυτή τη βόλτα με τους φίλους της ... χωρίς βοηθητικές!

Clelia!

Υ.Γ. Για τα δικά μου 5χρονα παιδάκια το σημαντικό και δύσκολο είναι να βγάλουν τις βοηθητικές! Σήμερα όμως κάποια παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, αγωνίζονται για το μέλλον τους, για να επιτύχουν σε κάποια σχολή και κάποιες μανούλες ξεροσταλιάζουν έξω από μία καγκελόπορτα σχολείου! Η σκέψη μου είναι μαζί σας!!! Καλή επιτυχία σε όσους δίνουν εξετάσεις!

Πάντα ήθελα να διοργανώσω ένα κυνήγι Θησαυρού! Η ιδέα μου είχε μπει από πέρσι που είχε κάνει ένα καταπληκτικό κυνήγι θησαυρού το μπατζανάκη μου και μας είχε ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους!

Όταν λοιπόν οργανωνόμασταν για το Πάσχα στο camping, το μυαλό μου είχε πάρει φωτιά και είχα χίλιες δυο ιδέες! Είχα βρει τις τέλειες κρυψώνες, τα τέλεια εκτυπώσιμα και είχα κάνει μέχρι και εικονική φωτογράφιση για να εμπνεύσω και άλλο κόσμο να παίξει το παιχνίδι των κρυμμένων αυγών το Πάσχα...

Κυνήγι Θησαυρού και Εgg Hunting 2 σε 1!!!

Αλλά το ξέρετε πως όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, κάποιος εκεί πάνω γελά... Ε αυτό ακριβώς! Με ένα μικρό ατύχημα που είχα τη Μεγάλη Δευτέρα, έπρεπε να μείνω καθηλωμένη στο σπίτι και η προετοιμασία του κυνηγιού πήγε περίπατο! Ούτε να τυπώσω τα τέλεια εκτυπώσιμα μπορούσα (που να τρέχω στο εκτυπωτικό, εδώ καλά καλά δεν περπατούσα), ούτε να πάρω δωράκια για τα παιδιά, ούτε καν έμπνευση δεν είχα για να γράψω τους γρίφους! Γιατί η υπερπαραγωγή που είχα εμπνευστεί ήταν κυνήγι θησαυρού και κυνήγι πασχαλινών αυγών δύο σε ένα! Και καλά να πάθω που είμαι πάντα τόσο της τελευταίας στιγμής και ανοργάνωτη μέχρι εκεί που δεν πάει!

Στο λόφο τον ψηλό κρύβεται ένα μικρό αυγό!!! (Μιλάμε για έμπνευση όχι αστεία)

Έτσι αποχαιρέτησα την ιδέα, γιατί προείχε να γίνω καλά και να μπορέσω να περπατήσω και να πάω στο camping! Όμως με έτρωγε... Να περάσει το Πάσχα και να μην κάνουμε κάτι;

Την Κυριακή του Πάσχα, με τις ετοιμασίες του κατσικιού, με τους καλεσμένους, με τούτο και εκείνο, 10 φορές ξεκίνησα να σκέφτομαι αν και πως θα μπορούσαμε να το κάνουμε, και  άλλες τόσες σταμάτησα! Όλο γινόταν κάτι! Όμως δεν το έβαλα κάτω!

Εκεί που καθόμασταν την 2η μέρα και περιμέναμε τις επισκέψεις του γείτονα (στο camping ιδιωτικότητα μηδέν), και ενώ ο ήλιος έπαιζε κρυφτούλι και παραχωρούσε τη θέση του στα σύννεφα, στη βροχή και τούμπαλιν, το πήρα απόφαση! Τo κυνήγι του θησαυρού και των πασχαλινών αυγών θα γινόταν, ο κόσμος να χαλάσει!

Η προετοιμασία κράτησε ... το πολύ μισή ώρα!

Δανείστηκα post it από τον μπαντζανάκη που με έβγαλε ασπροπρόσωπη (εεε 3Μ είναι αυτή) και ξεκίνησα τους γρίφους! Κουτσή ξεκουτσή, έτρεχα σε όλο το camping πάνω κάτω να κρύβω τα αυγά, σε 16 κρυψώνες παρακαλώ!!! Ξεποδαριάστηκα!!! Είχα και ένα άγχος μην πάει κανένας και πάρει τα αυγά κατά λάθος! Γιατί δεν ήμασταν μόνοι μας! Υπήρχε κόσμος και ντουνιάς!!!  Η τελευταία κρυψώνα θα έκρυβε και τον Θησαυρό! Επειδή δεν είχα αγοράσει δωράκια όπως είχα αρχικά σκεφτεί, ο Θησαυρός θα ήταν άπειρα σοκολατένια αυγουλάκια!!!

H ομάδα έτοιμη για περιπέτεια!!!

Ύστερα μάζεψα τα πιτσιρίκια και βάλαμε τους κανόνες του παιχνιδιού! Πιστεύω πως ήταν το πιο δύσκολο μέρος του παιχνιδιού, αφού οι ηλικίες ποίκιλλαν από 3,5 μέχρι 12 χρονών! Ευτυχώς τα μεγαλύτερα παιδάκια της παρέας βοήθησαν και έτσι το κυνήγι πραγματοποιήθηκε αναίμακτα!

Για να μπορέσουν να παίξουν όλοι, αποφασίσαμε πώς τους γρίφους θα τους λύνουν όλοι μαζί, αλλά όταν έρθει η ώρα για το ψάξιμο του αυγού, θα το κάνει ο καθένας με τη σειρά του. Έτσι εκεί που ήξερα πως τα αυγουλάκια ήταν σε πιο εμφανή σημεία, έβαζα τα πιο μικρά παιδάκια να ψάξουν! Υπήρχαν φορές που το αυγό ήταν μπροστά στα μάτια τους, το έψαχναν όλοι μαζί και πάλι δεν το έβρισκαν! Τότε επιστρατεύαμε το παιχνίδι Κρύο - Ζέστη και τους καθοδηγούσαμε μέχρι να βρεθεί το αυγό!

Το απολιθωμένο δέντρο έκρυβε ένα μυστικό!

Σκοτεινό σημείο στην όλη διαδικασία ήταν ότι μόλις έπαιρναν το στοιχείο - γρίφο και καταλάβαιναν που κρύβεται το επόμενο αυγουλάκι, έτρεχαν όλα σαν τρελά και άντε να τα προλάβεις! Ευτυχώς οι ενήλικες ήμασταν 2 (είχα και την βοήθεια της αγαπημένης ανθομελένιας Kathy, η οποία άφησε καλεσμένους και ήρθε να ξεποδαριαστεί και αυτή και την ευχαριστώ πολύ πολύ).

Τρεχάτε ποδαράκια μου!

Τα 16 αυγά ήταν κρυμμένα στα πιο απίθανα σημεία που μπορούσα να σκεφτώ... Οργώσαμε στην κυριολεξία το camping και για 2 περίπου ώρες έτρεχαν πάνω κάτω! Σκαρφαλώσαν σε απολιθωμένα αλλά και λοξά δέντρα...

Στο "λοξό" δέντρο κρυβόταν ένα αυγουλάκι, και ο μικρός δράκος ανέλαβε να το βρει!

Επισκέφτηκαν γείτονες, έψαξαν σε κήπους, έσκαψαν στην άμμο...

Έκατσαν να ξαποστάσουν...

Μετά από τόσο τρέξιμο, ώρα για λίγη ξεκούραση και ανασυγκρότηση δυνάμεων!

Και συνέχισαν με αμείωτο ζήλο το ψάξιμο, όπου τους έστελναν οι γρίφοι!

Άλλο ένα αυγουλάκι βρέθηκε...

Γρήγορα για το επόμενο αυγό!

Βασική προϋπόθεση για να βρεθεί ο Θησαυρός ήταν να έχουν καταφέρει να μαζέψουν και τα 16 κρυμμένα αυγά!!! Διαφορετικά τους είχα ξεκαθαρίσει πως αν δεν είχαν όλα τα αυγά, δεν θα τους έδινα τον τελευταίο γρίφο! Όμως οι μικροί εξερευνητές τα κατάφεραν!!!

Ζήτωωωω!!! Ο Θησαυρός βρέθηκε!

Ποτέ δεν πίστευα πόσο πολύ θα άρεσε στα παιδιά! Όλα ενθουσιάστηκαν!!! Τόσο πολύ τους άρεσε που την επόμενη μέρα τα μεγάλα παιδιά της παρέας, διοργάνωσαν ένα μίνι κυνήγι πασχαλινών αυγών για τα πιο μικρά!!! Το έπαθλο ήταν και πάλι το ίδιο... με όσα σοκολατένια αυγά είχαν περισσέψει από την προηγούμενη μέρα!

Αυγουλάκι αυγουλάκι γέμισε το καλαθάκι!

Τελικά συνειδητοποίησα πως για να περάσουν καλά τα παιδιά δεν χρειάζονται ούτε τα τέλεια printables ούτε τα τέλεια δώρα! Χρειάζεται μόνο καλή διάθεση, φαντασία και θέληση!!! Τόσο απλά!

Βήμα 1: Κρύψτε ότι μπορείτε να φανταστείτε, από κοχύλια και ζωγραφισμένες πέτρες μέχρι πούλια από τάβλι ή μαρκαδόρους (κάτι θα βρείτε)!
Βήμα 2: Γράψτε γρίφους με φαντασία (την λάτρεψαν αυτή την διαδικασία).
Βήμα 3: Βάλτε όρους στο παιχνίδι και ξεκινήστε! Να είστε σίγουροι πως θα το θυμούνται για πολύ πολύ καιρό!

Για να εμπνευστείτε μπορείτε να δείτε αντίστοιχα το κυνήγι των πασχαλινών αυγών της Άσπας, της Γιάννας και του Ανθομέλι.

Τολμήστε λοιπόν να τους διοργανώσετε ένα κυνήγι θησαυρού και χαρίστε στα παιδιά σας τις πιο όμορφες αναμνήσεις!

Clelia!

Μαμά σημαίνει...

- να αγαπάς χωρίς όρους, κανόνες και νόρμες...

- να αγαπάς τόσο δυνατά που να πονάς.

- να αγαπάς χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα!

- να βάζεις τα παιδιά σου πάνω από τη ζωή σου.

- να δίνεις τη ζωή σου για τα παιδιά σου.

- να αγαπάς ίσα δύο (ή τρεις) εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους και να μην τους ξεχωρίζεις ποτέ και σε τίποτα.

- να βάζεις τις ανάγκες και τα θέλω των παιδιών σου πάνω από τις δικές σου (όχι γιατί έτσι πρέπει αλλά γιατί έτσι θέλεις).

- να μάθεις να ζεις με την καρδιά σου έξω από το σώμα σου για πάντα!

- να κάνεις μόνο  μια ευχή! Να είναι καλά και ευτυχισμένα!

- να αγωνίας κάθε δευτερόλεπτο για το αν θα πέσουν, χτυπήσουν, ματώσουν αλλά να μη το δείχνεις.

- να σου φεύγει η ψυχή όταν τα δεις ματωμένα, αλλά εσύ να πρέπει να αντιδράσεις ψύχραιμα!

- να αφήνεις τα παιδιά σου να κάνουν λάθη γιατί από αυτά μαθαίνουν.

- να θέλεις να τα βάλεις σε μια γυάλα για να τα προστατέψεις και από την άλλη να τα σπρώχνεις όσο μπορείς πιο μακριά για να ζήσουν!!!

- να πονάς που γίνονται αυτόνομα και ανεξάρτητα και όμως να τα βοηθάς κάθε μέρα προς αυτή την κατεύθυνση.

- να βάζεις τις φωνές και σε 3 δευτερόλεπτα να θέλεις να πεθάνεις επειδή τους φώναξες.

- να γίνεσαι έξαλλη με τη φασαρία, αλλά όταν έχει ησυχία να σου λείπει αφόρητα η προηγούμενη φασαρία.

- να παρακαλάς να βγεις έξω ένα βράδυ σαν άνθρωπος και όταν τα καταφέρεις να σου λείπουν!

- να ξεροσταλιάζεις έξω από την καγκελόπορτα την πρώτη μέρα του σχολείου.

- να ξεροσταλιάζεις και πάλι έξω από την καγκελόπορτα γιατί δίνει πανελλήνιες! (πότε πέρασαν τόσα χρόνια;)

- να θες να γυρίσεις πίσω το χρόνο και να τα ξαναζήσεις όλα από την αρχή, ξενύχτια, κλάματα, φασαρίες!

- να ζεις όλες τις φάσεις της ζωής τους και κάθε φορά να παρακαλάς να μη τελειώσουν!

- να μη σταματάς ποτέ να τα νοιάζεσαι, ακόμα και όταν μεγαλώσουν και κάνουν δικές τους οικογένειες, εσύ πάλι να είσαι εκεί!

- να δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα...

- να στηρίζεις τις επιλογές τους ακόμα και όταν δεν συμφωνείς με αυτές.

- να προσφέρεις, να προσφέρεις, να προσφέρεις χωρίς να περιμένεις τίποτα!

- να φτιάχνεις το αγαπημένο τους φαγητό, απλά επειδή τα άκουσες στεναχωρημένα στο τηλέφωνο.

- να μπορείς από μία τους λέξη, ένα βλέμμα να καταλάβεις αν είναι καλά και τι έχουν.

- να θέλεις να τους χαρίσεις όλο τον κόσμο και ακόμα παραπάνω...

- να θες να γίνεις ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου και να αλλάξεις όλο τον κόσμο!

- να είσαι πάντα εκεί, ακοίμητος φρουρός, βράχος!

- να είσαι ένας εν δυνάμει δολοφόνος για όποιον τους κάνει κακό!

- να γυρνούν πάντα και να κουρνιάζουν στην αγκαλιά σου ακόμα και αν είναι 40 χρονών!

- να βουρκώνουν τα μάτια σου κάθε 3 και λίγο χωρίς λόγο, απλά και μόνο επειδή τα κοιτάς!

- να είσαι ευτυχισμένη και μόνο που τα κοιτάς! Τόσο ευτυχισμένη που δεν το αντέχεις!!!

Μαμά σημαίνει το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο! Σημαίνει δύναμη, φροντίδα, στοργή, ζεστασιά, συγχώρεση, πίστη, έμπνευση, δημιουργία, χαρά μα πάνω απ' όλα σημαίνει αγάπη! Ατέρμονη αγνή αγάπη που ξεχειλίζει από την καρδιά! Δεν περιγράφεται... πρέπει απλά να το ζήσεις!

Μανούλα μου σ' αγαπώ πολύ! 

Μου χάρισες τα πιο όμορφα παιδικά χρόνια, σου χρωστάω τα πάντα και είμαι τόσο περήφανη για σένα!!! Πάντα ήξερα πως με αγαπάς, απλά τώρα που έχω δικά μου παιδιά καταλαβαίνω το πόσο πολύ! Μαμά είχες σε όλα δίκιο όταν μου έλεγες "θα κάνεις δικά σου παιδιά και θα δεις"... έκανα τους δικούς μου θησαυρούς και τώρα ξέρω! Ξέρω τι σημαίνει να είσαι μαμά και πόση αγάπη άνευ όρων περικλείει αυτή η λέξη μέσα της!

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!!!

Χρόνια πολλά στη δική μου μαμά! Tην καλύτερη του κόσμου!

Clelia