Πώς να επιλέξω παιδικό σταθμό!

Πάντα ο Μάης ήταν ένας μήνας που με άγχωνε! Ή θα ήταν ο μήνας των εξετάσεων ή ο μήνας του προγραμματισμού και των μεγάλων αποφάσεων! Έτσι πριν από 4 χρόνια, όταν τα παιδιά μου ήταν μόλις 14 μηνών, έπρεπε να επιλέξω τον βρεφονηπιακό σταθμό, στον οποίο θα πήγαιναν τα παιδάκια μου από το Σεπτέμβρη!

Δύσκολη απόφαση, πολύ δύσκολη! Γυρνούσα τους παιδικούς με σκονάκι, πράγματα που μου είχαν πει φίλοι με μεγαλύτερα παιδιά να ρωτήσω, και αισθανόμουν πραγματικά σαν χαμένη! Δεν ήξερα από που να πιαστώ! Δεν ήξερα τι να προσέξω, τι να ρωτήσω, πώς να αποφασίσω! Ευχόμουν μόνο να έκανα την σωστή επιλογή!

Ξεκινήσαμε λοιπόν τον Σεπτέμβρη στο βρεφονηπιακό, σε ένα σούπερ κτίριο, με σούπερ εγκαταστάσεις, με ομιλητικότατες και πάντα διαθέσιμες δασκάλες! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σπαραχτικό κλάμα των παιδιών μου, τα κομμένα μου γόνατα και τη ναυτία που αισθανόμουν όλη μέρα στη δουλειά, εκείνη την πρώτη μέρα! Όμως δεν υπήρχε άλλη λύση! Πραγματικά έσπαγα το κεφάλι μου και δεν μπορούσα να βρω πως θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά! Τα μικρά ξεκίνησαν ενάμιση χρονών ακριβώς και προσπαθούσα από τα λίγα που έλεγαν, να καταλάβω αν περνάνε καλά, αν είναι ευχαριστημένα! Προσπαθούσα να μαντέψω τις λιγοστές ώρες που ήμουν μαζί τους, τι είχε συμβεί και να εξηγήσω συμπεριφορές! Σε γενικές γραμμές ήμουν ευχαριστημένη! Τα παιδιά "φαινόταν" ευχαριστημένα, ήταν πάντα πεντακάθαρα, ταϊσμένα και είχαν αρχίσει να λένε τραγουδάκια! Η ομιλία τους είχε βελτιωθεί σημαντικά! Τι άλλο να ζητήσει μία μαμά; Όμως... κάτι μέσα μου με έτρωγε! Αισθανόμουν ότι τα παιδιά δεν έπαιρναν πολλά πράγματα! Ήταν ένας πολύ καλός παιδικός σταθμός για φύλαξη! Όμως αυτό ήθελα;

Την επόμενη χρονιά, που ήμασταν πλέον 2,5 χρονών και θα πηγαίναμε παιδικό σταθμό, αλλάξαμε σταθμό! Το κτίριο ήταν καλό, αλλά όχι με τις τελευταίες υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις και οι δασκάλες διαφορετικές!  Πάντα εκεί, αλλά διαθέσιμες πρώτα για τα παιδιά μου και ύστερα για μένα και τις αγωνίες μου! Πώς και γιατί τον επέλεξα; Απλά κάτι μου έκανε κλικ! Και τι περίεργο, τα παιδιά μου άνθισαν!!! Κυριολεκτικά!!! Γελούσαν και ήταν ευτυχισμένα! Πραγματικά ευτυχισμένα! Και καθόλου δεν τους ένοιαζε που το σχολείο ήταν πιο μικρό και όχι τέλειο! Αυτά περνούσαν καλά! Κοινωνικοποιήθηκαν πλήρως! Ξεκόλλησαν μεταξύ τους (μόνιμο πρόβλημα των διδύμων που υπόσχομαι να το κάνω σύντομα ανάρτηση) και απέκτησαν φίλους! Ιδιαίτερα η μικρή μου έγινε άλλο παιδί! Χαρούμενο, γελαστό, με χιούμορ και ομιλητικό! Αυτή που δεν της έπαιρνες κουβέντα ξαφνικά έγινε η ψυχή της παρέας!

Για τα επόμενα 3 χρόνια μείναμε στο ίδιο σχολείο, το οποίο αισθάνονται πια σαν το σπίτι τους! Ο μόνιμος καυγάς μας είναι να μην τα παίρνω τόσο νωρίς (3 το μεσημέρι) γιατί τους κόβω το παιχνίδι! Έμαθαν ένα σωρό πράγματα, αλλά δεν θα σταθώ στο κομμάτι της γνώσης! Θα σας μιλήσω για το κομμάτι της ενσυναίσθησης και πώς έκαναν φίλους, μπήκαν σε μία ομάδα, σταμάτησαν να είναι ο ένας δορυφόρος του άλλου, καλλιεργήθηκε η αυτοπεποίθηση τους, μεγάλωσε και ενδυναμώθηκε το αίσθημα ότι μπορούν να τα καταφέρουν! Αναπτύχθηκε η φαντασία τους και γενικά τους δόθηκε χώρος και χρόνος για να δείξουν αβίαστα τα στοιχεία που έχουν μέσα τους, χώρος και χρόνος για παιχνίδι!!! Πολύ παιχνίδι! Ακόμη και όσα μαθαίνουν πάλι μέσα από παιχνίδι τα μαθαίνουν! Για τα ερεθίσματα που παίρνουν και τις αμέτρητες διαφορετικές δραστηριότητες που κάνουν, από το να τους βγάλουν έξω για φαγητό σε εστιατόριο, μέχρι να πάνε να ηχογραφήσουν cd!

Οπότε αν με ρωτούσε κάποιος τώρα αν είμαι ευχαριστημένη θα έλεγα απολύτως! Τώρα που ξέρω τη διαφορά, τώρα που έχω την εμπειρία και μπορώ να ξεχωρίσω κάποια πράγματα, τώρα είμαι απολύτως ευχαριστημένη! Έστειλα δύο μωρά και παίρνω δύο παιδάκια, που έχουν μάθει να στέκονται στα πόδια τους, να διεκδικούν, να δίνουν αλλά και να παίρνουν και το πιο βασικό να πιστεύουν στις δυνάμεις και στον εαυτό τους! Δύο παιδάκια που έχουν φίλους καλούς και τους ζητάνε και εκτός σχολείου, και που είναι τόσο μα τόσο στεναχωρημένα που ο κύκλος αυτός φέτος κλείνει!

Για σένα μανούλα που αγωνίας και ψάχνεις και θέλεις το καλύτερο για τα παιδιά σου, θέλω να πω κάποια πράγματα μέσα από την ταπεινή προσωπική μου εμπειρία! Μην ψάχνεις τις ακριβές τέλειες εγκαταστάσεις, τα υπερσύγχρονα παιχνίδια στην αυλή και τους παιδικούς σταθμούς βιτρίνα! Δε λέω πως δεν μετρούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε μόνο εκεί!

Ψάξε για ανθρώπους αληθινούς που θα είναι εκεί για τα παιδιά σου, και για μια εκπαιδευτική συμπεριφορά που θα υπερασπίζεται την φαντασία του παιδιού σου και το δικαίωμα του στο παιχνίδι! 

Ψάξε για ανθρώπους που τα προβλήματα θα είναι διατεθειμένοι να τα συζητάνε και όχι να τα κρύβουν κάτω από το χαλάκι!

Ψάξε για ανθρώπους που έχουν όρεξη για δουλειά, αγάπη για αυτό που κάνουν και όραμα! Ανθρώπους που η δουλειά τους με τα παιδιά είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας!

Ψάξε για ανθρώπους που θα καταλάβουν το παιδί σου, και θα το βοηθήσουν να αναδείξει τα στοιχεία του χαρακτήρα του, να χτίσει την προσωπικότητα του, να ενδυναμώσει την αυτοπεποίθηση του, να γίνει αυτόνομος άνθρωπος και όχι στρατιωτάκι! Που θα μάθει να λέει τη γνώμη του και δεν θα θέλει να κρυφτεί!

Ψάξε για ανθρώπους που θα αγαπήσουν το παιδί σου και θα το κάνουν να ανθίσει! Ψάξε στο χαμόγελο του παιδιού σου και στα μάτια του! Πώς; Εμπιστεύσου το ένστικτό σου και το παιδί σου! Μην το αφήνεις ποτέ κάπου που δεν είναι ευτυχισμένο, μόνο και μόνο επειδή επειδή έχει τη φήμη του καλού σχολείου! 

Και να σου πω ένα μυστικό! Πλησίασε με αγάπη τις δασκάλες, εμπιστεύσου τες, μη τις κρίνεις διαρκώς, αποδέξου πως δεν θα είσαι εσύ αυτή που κάνει κουμάντο και θα δεις πως θα ανθίσουν και εκείνες απέναντί σου!

Υπήρξα πραγματικά πάρα πολύ τυχερή!!! Και είμαι τόσο ευγνώμων για αυτό! 

Σωσάννα και Αναστασία, αλλά και όλες οι δασκάλες που βρεθήκατε στο δρόμο μας, σας ευχαριστώ από καρδιάς που μεγαλώσατε τα παιδάκια μου καλύτερα και από εμένα!!! Σας ευχαριστώ για όλες τις φορές που τα αγκαλιάσατε ενώ εγώ δεν ήμουν εκεί! Σας ευχαριστώ που τους μάθατε ότι μπορούν! Μπορούν να καταφέρουν τα πάντα αρκεί να το θελήσουν! Και μαζί με αυτά το μάθατε και σε μένα!

Clelia!