Αγαπημένες μας δασκάλες...τέλος εποχής...

by - Τετάρτη, Ιουνίου 15, 2016


Χθες έγινε η καλοκαιρινή γιορτή του σχολείου μας! Ήταν μια μέρα άκρως συγκινητική γιατί για εμάς αυτή η γιορτή σήμαινε το τέλος μια εποχής! Μιας εποχής αθωότητας, μιας εποχής ασφάλειας, μιας μαγικής εποχής!

Περάσαμε το κατώφλι του σχολείου μας μωρά, 2,5 μόλις χρονών 



και το αφήνουμε παιδάκια ολόκληρα ύστερα από 3 ολόκληρα χρόνια!



Για αυτές τις ηλικίες όμως 3 χρόνια είναι πάνω από τη μισή τους ζωή, είναι μία ολόκληρη ζωή! Πόσους φόβους, αγωνίες και χτυποκάρδια περάσαμε εκεί... Πόσα κλάματα, λύπες, γέλια και χαρές! Θα θέλαμε λοιπόν να αποχαιρετήσουμε τις δασκάλες μας με αυτό εδώ το γράμμα:

Αγαπημένες μας δασκάλες,
ήρθε λοιπόν ο καιρός να σας αποχαιρετήσουμε και να πάμε στο μεγάλο σχολείο όπως λέει η μαμά!
Εμείς όμως δεν θέλουμε! Δεν θέλουμε με τίποτα να μεγαλώσουμε και να πάμε αλλού! Εκεί μας είπαν πως κάνουμε μαθήματα σε θρανία! Τι εννοούν άραγε; Εμάς μας άρεσε που κάναμε το μάθημα με γέλια και χαρές και όχι σοβαροί και ακίνητοι σε ένα θρανίο... 

Κάθε βράδυ, όταν πέφτουμε στα κρεβάτια μας ψάχνουμε τρόπο να μείνουμε και άλλο μικροί, έτσι ώστε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας! Ο Κωνσταντίνος είχε την ιδέα να φωνάξουμε τον Πήτερ Παν, αλλά μετά εγώ  σκέφτηκα ότι μπορεί να μας έπαιρνε μακρυά από το σπίτι μας και αυτό δεν θα μου άρεσε καθόλου! Έτσι εγκαταλείψαμε αυτό το σχέδιο!

Από τη μια είμαστε περίεργοι για το καινούριο σχολείο και από την άλλη είμαστε στεναχωρεμένοι γιατί θα μας λείψετε... θα μας λείψετε πολύ! Τρία χρόνια τώρα μοιραζόμασταν τα πάντα... ακόμα και εκείνα τα απαίσια φασολάκια που έβαζε η μαμά στο μπωλ μοιραζόμασταν, και μας βοηθούσες Αναστασία τρώγοντας καμιά μπουκίτσα στα κλεφτά, για να το γυρίσουμε άδειο! Και όταν η μαμά είχε ξεχάσει να βάλει ψωμί, πάλι το δικό σου παίρναμε!

Τρία χρόνια κοντά σας πόσα πράγματα μάθαμε! Πόσες αγκαλίτσες κάναμε! Πόσα τραγούδια είπαμε! Πόσες εκδρομές πήγαμε και πόσες αταξίες σκαρώσαμε!

Φεύγουμε αγαπημένες μας δασκάλες αλλά να ξέρετε πως σας κουβαλάμε πάντα μέσα μας! Ένα μικρό κομμάτι σας, μας συνοδεύει... Το γέλιο μας είναι γάργαρο σαν το δικό σου Αναστασία και η σιγουριά που τόσο παλέψατε για να αποκτήσουμε, είναι η δική σου Σωσάννα! Φεύγουμε σωστά παιδιά πια...



Φεύγουμε όμως ευτυχισμένοι που σας γνωρίσαμε, ευγνώμονες (η λέξη αυτή είναι της μαμάς... ακόμα να καταλάβουμε τι σημαίνει) που σας είχαμε δασκάλες και τυχεροί που μπήκατε στη ζωή μας! Μας διδάξατε να είμαστε ο εαυτός μας, να έχουμε θάρρος και να λέμε πάντα αυτό που αισθανόμαστε! Καλλιεργήσατε τη φαντασία μας, μας μάθατε την ομαδικότητα, τη φιλία, τον σεβασμό. Μάθαμε να μοιραζόμαστε και να συνυπάρχουμε! Μας δείξατε την αγάπη! Και ήσασταν πάντα εκεί! Όσες φορές σας χρειαστήκαμε! Και το πιο σημαντικό... μάθατε στη μαμά μας να είναι ψύχραιμη, σε όλες τις καταστάσεις, ακόμα και όταν η Νεφέλη έπεσε από τη σκηνή στην καλοκαιρινή γιορτή! Αυτό είναι από μόνο του αξία ανεκτίμητη!

Φεύγουμε και η αλήθεια είναι πως φοβόμαστε λίγο για αυτό το καινούριο σχολείο, αλλά θα τα καταφέρουμε γιατί εσείς μας μάθατε να αγωνιζόμαστε και να πατάμε γερά στα πόδια μας!
Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ!
Σας αγαπάμε ως τον ουρανό... και πιο πολύ!
Και θα μας λείψετε πολύ πολύ πολύ ...
Είστε οι καλύτερες δασκάλες του κόσμου... τυχεροί όσο σας συναντήσουν!

Κωνσταντίνος & Νεφέλη!

Αγαπημένες μου δασκάλες,
όσα ευχαριστώ και να σας πω, είναι λίγα! Να είστε πάντα καλά, να συνεχίσετε με την ίδια αγάπη και το ίδιο μεράκι και να ανάψετε σε πολλά παιδάκια αυτή τη φλόγα... Είστε τα δικά μας Super Girls! (Τα υγρά μου μάτια δεν με αφήνουν να γράψω άλλα... όμως είμαι σίγουρη πως ξέρετε ακριβώς τι θέλω να σας πω!)

Η μαμά Κλειώ



You May Also Like

7 σχόλια

  1. Πολύ κλάμα αυτές τις μέρες... καλό καλοκαίρι και με το καλό τα παιδάκια μας το Σεπτέμβρη στο " μεγάλο" σχολείο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αχ τι γλυκό κείμενο....αχ αγάπες μου... αχ συγκίνηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αχ πόσο με συγκίνησες βρε Κλειω μου... Και τα παιδακια σου κουκλια... Καλα η Νεφελη... ιδια εσυ!!! πολλα πολλα φιλια!! Ένα super καλοκαιρι σας ευχομαι!! φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ❤ ♡ ❤ ♡ ❤ ♡ ❤
    Πόσες καρδούλες να βάλω? Πλημμύρα αγάπης και συγκίνησης!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ άπειρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έλα ρε Κλειώ... Πάλι κλαίω....
    Αχ τα μικρά υπέροχα πειρατάκια!
    Είχαν πραγματικά τις καλύτερες δασκάλες, και είναι πολυ τυχερά γι'αυτο...
    Α! Και πραγματικά είσαι η πιο ψύχραιμη μαμά που έχω γνωρίσει ποτέ, το είδα χτες από πρώτο χέρι!
    Σε φιλώ, και περιμένω να κανονισουμε εκείνο τον καφέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πραγματικά το έχει η μέρα με τα γράμματα και τους αποχαιρετισμούς!
    Πόσο έχουμε να κλάψουμε τελικά οι έρμες μάνες. Ελπίζω να γράφουμε πάντα τέτοια γράμματα ευγνωμοσύνης για τους δασκάλους των παιδιών μας!
    Τα φιλιά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. υπεροχο...και ταυτοχρονα το καλυτερο δωρο. και στα επομενα με το καλο...τα ιδια θα λεμε στην 1η δημοτικου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Instagram